Paradise Lost – Ascension – Nuclear Blast
De wind giert door de bomen, het weer is druilerig. Herfst is eindelijk weer daar. Wat past daar nu beter bij dan een nieuwe release van Paradise Lost. Via Nuclear Blast komen zij met hun 17de release: “Ascension”.
Paradise Lost:
Zang – Nick Holmes
Gitaar – Gregor Mackintosh
Gitaar – Aaron Aedy
Basgitaar – Steve Edmonson
Ascencion
Al 35 jaar sleutelt Paradise Lost aan het geluid van de band. Zij hebben in meerdere wateren hun teentjes gedoopt. Doom, alternatieve rock, maar vooral altijd met een flinke teug melancholiek. Na hun wat meer “poppie” periode zijn de heren de laatste paar albums weer wat meer naar het zwaardere werk teruggekeerd. “Ancension” is geen verrassing na het sublieme “Obsidian”.
Het overduidelijk “eigen” gitaar sound is door de hele plaat heen verweven. Qua vocalen zit Nick weer iets meer clean zijn treurnis te uiten. Naast traag en zwaar staan er ook nog wat meer up tempo knallers op de plaat. Uiteraard met de nodige treurnis en misère hoog in het vaandel.
“Dilivium” is hier een mooi voorbeeld van. Sfeervolle melodielijnen ondersteund door double bass worden afgewisseld met het typerend melancholieke geluid dat Paradise Lost zich zo eigen heeft gemaakt. De plaat is zeer speels en energiek in zijn pieken. Iets wat het ook erg makkelijk maakt om de plaat meteen goed binnen te laten komen. De plaat is goed in balans en vermaakt mij in ieder geval genoeg om hem een tijdje op repeat te laten.
Score: 4 uit 5.
Conclusie: 35 jaar ervaring en dan nog zo fris en sterk uit de hoek komen. Daar kan menig artiest wat van leren. Verplichte kost voor de liefhebbers van Paradise Lost.
Link:
paradiselost.co.uk
Tekst: Ronald