Review: Sonata Arctica – Clear Cold Beyond – Atomic Fire Records.
Sonata Arctica is een Finse band die vooral met het debuutalbum “Ecliptica”, maar ook de volgende drie albums, naam en faam maakte in het power metallandschap. In 2007 kwam er een omslag waarbij vooral frontman Tony aangaf ziek te zijn van altijd maar die uptempo en ultra melodische nummers. De koers van de band zou een radicale verandering door moeten gaan om het voortbestaan van Sonata Arctica te garanderen. Dit resulteerde in het album “Unia” die de band zeker wat fans gekost heeft en uiteindelijk ook het vertrek van gitarist Jani Liimatainen inluidde. De albums daarna werden ook wisselend ontvangen door de fans en media. Ik ben benieuwd welke koers de band inslaat met dit album.
Sonata Arctica is:
Tony Kakko – Zang
Elias Viljanen – Gitaar, achtergrondzang
Tommy Portimo – Drums
Pasi Kauppinen – Bas, achtergrondzang
Henrik Klingenberg – Keyboard, achtergrondzang
Clear Cold Beyond
Eerlijk gezegd was ik al een tijdje afgehaakt omdat vooral de laatste albums mij niet echt konden bekoren. “Talviyö” had in potentie nog wel een aardig album kunnen zijn maar door de belabberde productie klonk het allemaal heel erg gedempt alsof het in een put is opgenomen. Het oudere werk zoals “Ecliptica” en “Winterheart’s Guild” draaien nog regelmatig hun rondjes bij mij thuis. Misschien daarom ook dat ik de “Acoustic Adventures” links heb laten liggen. Ik ben nooit zo’n fan geweest van geremasterde of andersoortige versies van oude nummers.
Toen ik ‘First in Line’ hoorde was ik toch wel aangenaam verrast. Dat nummer gaat toch wel weer aardig richting het oudere werk van de band. Er zit weer wat meer energie in en de productie klinkt ook gewoon lekker fris. Het tweede nummer ‘California’ ligt in dezelfde lijn. Met ‘Shah Mat’ wordt in begin wel even wat gas terug genomen maar wordt het tempo in de tweede helft wel weer wat opgevoerd met veel double bass drums.
‘Dark Empath’ is een stuk rustiger maar heeft niet de impact die oudere, soortgelijke nummers zoals ‘Shamandalie’ of ‘Tallulah’ op mij hebben. Wellicht groeit dit nog na meerdere luisterbeurten. ‘A Monster Only You Can’t See’ kabbelt niet heel spectaculair lekker door maar door de melodie en de koortjes pakt het je op een of ander manier toch wel.
Waar in het verleden de nummers nog vaak werden gedragen door het duidelijk aanwezige keyboardwerk is Henrik op dit album wat subtieler aanwezig, hoewel hij ook zijn solomomenten krijgt zoals op ‘Teardrops’ en ‘Angel Defiled’. Vaak heb ik daar een dubbel gevoel bij omdat het wel typisch voor Sonata is maar aan de andere kant zou je door een keyboardsolo te vervangen door een gitaarsolo de nummers wat meer impact kunnen geven.
Afsluiter Clear Cold Beyond kabbelt lekker mid tempo voort maar maakt niet echt indruk. Met bijna zes minuten is het nummer ook gewoon wat te lang omdat er simpelweg te weinig afwisseling in zit.
Conclusie:
Gaat de band met dit album de oude fans weer terug winnen? Het zou zo maar kunnen want de band heeft blijkbaar het heilige vuur weer ontdekt. Met een combinatie van het oudere meer uptempo werk en de nieuwere wat meer rustigere nummers is dit een album dat voor zowel oude als nieuwe fans goed te behappen is.
Score: 3,9 uit 5
Links:
https://www.facebook.com/sonataarctica
https://label.atomicfire-records.com/
Tracklist:
- First In Line
- California
- Shah Mat
- Dark Empath
- Cure For Everything
- A Monster Only You Can’t See
- Teardrops
- Angel Defiled
- The Best Things
- Clear Cold Beyond
Tekst: Marcel Klaster