Review: Salacious Gods – Oalevluuk – Hammerheart Records.
Salacious Gods leek twee decennia terug een stille dood gehad te hebben. Echter borrelde er ergens nog wat. De Drentenaren komen onverwachts maar niet ongewenst ineens weer met nieuw werk op de proppen. Hun oude oeuvre behoort tot de klassiekers van de Nederlandse zwarte kunst.
Salacious Gods is:
Steakelhorn – Zang
Harfst-Ruus- Gitaar
Iezelzweard – Gitaar
Nevelnoaste – Basgitaar
Fjildslach- Drums
Oalevluuk
De mannen wilden niet meer van hetzelfde maken en dat is ze prima gelukt. Niet dat ze ineens geen zwart metaal meer smeden want het is nog steeds zwartgallig, maar er is meer ruimte voor wat melodische black partijen. Het gaspedaal wordt menigmaal dwars door de bodem getrapt, wat mij met weemoed doet terugdenken aan de jaren 90 waar dit soort fanatiek vuige black hoogtij vierde in de metalscene.
Hun liefde voor het gebruik van keyboard is nog niet helemaal overboord gegooid. Het is gelukkig wat minder overheersend aanwezig en ze klinken niet als een mislukte Dimmu kloon. Van dat soort poespas is er al genoeg te vinden. Met vlagen wordt er ook nog wat geflirt met het werk van Louis Cachet( Varg, Burzum). Gelukkig knalt er vooral een herboren Salacious Gods uit de speakers.
Ondanks dat er 18 jaren verstreken zijn is de huidige line up gegroeid door hun ervaringen in andere bands uit het genre. Kjeld en Lugubre zijn geen kleine namen en hebben ondertussen ook hun sporen achtergelaten in de historie van de Nederlandse black metal scène. Achter de schermen werd er al een tijdje gesleuteld aan deze zwarte parel. De tijd die Salacious Gods in Oalevluuk gestoken heeft is ten goede gekomen aan sterke composities. Ervaring en een prima gevoel voor zwartgalligheid heeft Salacious Gods doen evolueren tot een nog duistere krachtpatser.
Het fraaie vind ik dat het geen moment verveeld. De ene keer vliegen de riffs je om de oren om vervolgens af te zakken naar een meer dreigend mid-tempo waarbij de rillingen je over de rug lopen. Zoals ik vaker zeg: black metal is een beleving. Het moet vuig, onheilspellend en vooral agressief zijn. Salacious Gods voldoet hier op alle fronten aan.
Conclusie:
Nadat je denkt nooit meer wat te horen van één van Nederlands beste zwarte kunst beoefenaars zijn ze weer herrezen en sterker terug dan ooit.
Score: 5 uit 5
Tracklist:
- Rise, Oh Horned One, Rise!
- Morbid Revelations in Blood and Semen
- Bloedkloete
- Devotion
- Gnosis of the God Impure
- Sulphur, Mingled with Poison
- Towards the Darkening Light
- Oalevluuk
Link:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063615000945
Tekst: Ronald van de Baan