Het heeft acht jaar geduurd maar eindelijk kan men weer gaan genieten van nieuw werk van Tsjuder. Hun motto “ NO FUCKING COMPROMISE” geldt hopelijk nog steeds want onze steeds wanstaltelijker maatschappij kan wel wat kontschoppen op hoog niveau gebruiken. Gezien het verleden ga ik er vanuit dat Tsjuder wederom meedogenloos en hard uit de hoek gaat komen. De singles die gedropt zijn door het prestigieuze Season of Mist geeft in ieder geval al hoop op een meer dan puik album.
Tsjuder is:
Opname samenstelling:
Nag – Bas en zang
Draugluin – Gitaar en zang
Jon Rice – Drums
Gast muzikanten:
Gitaar solo op ‘Gamle Erik’ door Pål Emanuelsen
Gast vocalen op ‘Gods of Black Blood’ door Seidemann (1349)
Helvegr
Zoals een goed black album betaamt trapt Tsjuder meteen vol gas af. ‘ Iron Beast ‘ ( single) is een wervelwind van ijskoude riffs en de lompe mokerslagen vliegen je om de oren. Het moge duidelijk wezen : Gas op de lolly en geen compromissen!
‘Prestehammeren’ begint met onheilspellende oorlogsgeluiden om vervolgens weer te ontaarden in een kakafonie van geweld. Het tempo is zoals we gewend zijn van Tsjuder, weer snel , vuig en hard. Hier en daar dwaalt de band wat af met een wat subtielere approach. Ondanks de bak herrie die uit de speakers kotst weet de band toch nog enige vorm van groove in hun sound te proppen.
‘Surtr’ moet het wat meer van de wat ijselijke sfeer hebben. Het wat rustigere tempo is in ieder geval een warm welkom na al het geweld op de trommelvliezen. Uiteraard is dat maar van korte duur en stort de band zich weer volop in de diepe krochten van de hel om daar de boel eens flink op de kast te jagen. ‘Gamle-Erik’ is wederom een stevige stamper waar de woede en haat van afdruipt, met een paar mooie drum-momenten om wat afwisseling in de sound te knallen. Met een wat meer militaristisch gestamp maakt het een festijn om te luisteren naar dit nummer.
‘Chaos Fiend ‘ is weer meer van hetzelfde maar ondanks dit gegeven blijft het wel vermaken. De plaat kakt niet in en de riffs weten mij als luisteraar nog steeds te boeien. Elk luisterbeurtje valt er wel meer te halen uit de muur van geluid. Dit maakt het ook niet vervelend om dit album met regelmaat even te laten knallen. ‘Gods of Black Blood’ heeft een iets meer episch karakter en maakt dankbaar gebruik van het welbekende ‘ tremolo picking’. Seidemanm van 1349 draagt ook nog wat ijselijk gekerm bij. Altijd mooi als een gastbijdrage ook echt iets toevoegt aan een album.
Het eerste echte rustpunt komt met het titelnummer “Helvegr’. Heerlijk rustig voortkabbelend in een lekker naargeestig sfeertje. Dit nummer heeft wellicht wat minder venijn, maar de mood in de song maakt dit toch wel tot één van de uitschieters van dit album. Het onheilspellende in dit nummer komt goed uit de verf.
Donders wat knalt ‘ Faenskap of dØd’ eventjes hard de hersenpan in. Een agressie waar menig black metal bandje bij zal verbleken. Met een wat gezapig outro breien de mannen van Tsjuder een onheilspellend eind aan dit duister meesterwerkje
Conclusie:
Het is verdomd jammer dat wij telkens zo lang kunnen wachten op nieuw werk van Tsjuder. Het moge duidelijk zijn dat deze oude vos zijn streken nog niet is verleerd. Fijn dat er nog bands zijn die gewoon trouw blijven aan hun sound en nog steeds puik werk blijven leveren.
Score: 4 uit 5
Tracklist:
1. Iron Beast
2. Prestehammeren
3. Surtr
4. Gamle-Erik
5. Chaos Fiend
6. Gods Of Black Blood
7. Helvegr
8. Faenskap Og Dod
9. Hvit Dod
Link:
Facebook
Tekst: Ronald van de Baan