Live report: Hypocrisy, Septicflesh, The Agonist, Horizon Ignited – Metropool Enschede 01-10-2022.
De laatste keer dat ik in de grote zaal van Metropool in Enschede was heette het nog Atak en was ik daar al tien jaar vrijwilliger. Vreemd om na al die tijd de zaal waar ik al menig concert heb gefotografeerd weer te betreden. Uiterlijk is er in de zaal niks veranderd dus voelt het al snel weer vertrouwd. Vandaag staat in het teken van de Worship Tour die Hypocrisy op touw heeft gezet naar aanleiding van het uitbrengen van hun laatste album. In het kielzog nemen ze mee het Griekse Septicflesh, het Canadese The Agonist en het Finse Horizon Ignited.
Die laatste mag vanavond het spits afbijten en er zijn al aardig wat mensen op de been wat zanger Okko ook lichtelijk verbaasd. Horizon Ignited heeft pas getekend bij het grote Nuclear Blast met een eerste langspeler After the Storm uit 2019 op zak. Het tweede album Towards the Dying Light zag dit jaar het levenslicht. De setlist bestaat dan ook uit een mix van deze twee albums. De muziek die de heren maken kunnen we in de categorie Zweedse melodische death plaatsen. Denk hierbij aan het oude In Flames maar ook Dark Tranquillity is een duidelijke inspiratiebron. De zang, zowel clean als ruig, lijkt op de plaat van twee personen te komen maar het is toch echt zanger Okko die live erg makkelijk schakelt tussen beide. De muziek is wel echt mijn ding maar het is live allemaal net iets te braaf om echt lang te blijven boeien. Drie kwartier is dan ook wel welletjes voor vanavond.
De volgende band is The Agonist, een Canadese melodische metal(core) band geformeerd in 2004. Zangeres Vicky is sinds 2014 de opvolger van Alissa White Gluz die vertrok naar Arch Enemy. Vicky is in mijn ogen een veel betere grunter dan Alissa. Die klinkt over het algemeen erg geforceerd maar het lijkt Vicky weinig moeite te kosten en zij is dan ook zowel visueel als muzikaal de duidelijke blikvanger op het podium. Ze zwiert al zingend en gruntend het hele podium over en neemt tussen de nummers de nodige tijd voor interactie met het publiek. Voor bij het podium zijn het vooral jonge fans die de band supporten. Veel van het aanwezige publiek slaat het allemaal gade vanuit het achterste gedeelte van de zaal.
Daarna krijgen we de oudgedienden van het Griekse Septicflesh. De band bestaat sinds 1990 maar is er van 2003 tot 2007 even tussenuit geweest. Bassist/zanger Spiros, en de gitaristen Sotiris en Christos zijn de mannen van het eerste uur. Drummer Kerim is sinds 2014 bij de band. Hier staat duidelijk een geoliede machine en Spiros jaagt het publiek regelmatig aan. Veel van het aanwezige publiek lijkt ook zeker voor deze band gekomen te zijn en veel mensen die eerst nog afwachtend wat achterin de zaal staan schuiven langzaamaan naar voren. De setlist bestaat uit zowel oude als nieuwe nummers van het album “Modern Primitive” dat dit jaar uit kwam. Neuromancer en Hierophant komen van deze plaat, voor de rest is het een soort van best off uit de lange carriere van de band met Pyramid God en Anubis als hoogtepunten. Neuromancer bevat ook de nodige Griekse melodieën maar is verder erg bruut. De band staat bekend om het visuele aspect in zowel de kleding als podium aankleding maar naast de nodige banners op het podium houdt de band het dit keer sober. Wellicht wordt dit bewaard voor hun eigen headline concerten.
De mannen van Hypocrisy, onder leiding van mastermind Peter Tägtgren, zijn ook veteranen en actief sinds 1991. De band komt op met het intro van Worship van het gelijknamige album en knalt er daarna ook gelijk in met dat nummer. Ook Chemical Whore komt van het laatste album maar dat zijn ook de enige twee nieuwe nummers. De rest is een allegaartje van de vele albums die de band de laatste dertig jaar uitbracht. Fire in the Sky het tweede nummer komt bijvoorbeeld van Abducted uit 1996 en Mind Corruption van The Fourtht Dimension uit 1994. Zo ongeveer elk album is wel vertegenwoordigd in de setlist en voor elke fan dus wat wils. De band speelde in het begin van hun carrière puur death metal maar begon daar steeds meer melodie in te verweven. De teksten veranderden ook van anti christelijke/satanisch naar meer het paranormale en buitenaardse leven wat ook duidelijk te zien is aan de aankleding van het podium. Wellicht ligt het aan het feit dat dit pas het tweede concert is van de 37 in deze tour maar Hypocrisy en ook de andere bands moeten er duidelijk nog wat inkomen. Hoewel de band erg strak speelt vind ik het geheel wat statisch overkomen om heel erg lang te blijven boeien. Het publiek denkt daar duidelijk anders over en naarmate de set vordert verschijnen er steeds meer pits vooraan bij het podium.
Al met al een diverse line up die voor deze tour bij elkaar is gezocht. Ook goed te zien dat er naast het wat oudere publiek ook steeds meer jonge aanwas bij metalconcerten aanwezig is.
Foto’s en tekst: Marcel Klaster